راهبردهای گروههای ایجاد تاب آوری اجتماعی در جوامع مختلف «قسمت دوم»
راهبردهای ایجاد تاب آوری اجتماعی در جوامع مختلف «قسمت دوم» منطقه ولینگتون نیوزیلند
دکتر جواد طلسچی یکتا؛ مددکار اجتماعی و مدیر مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران
راهبردهای ایجاد تاب آوری اجتماعی
باشگاه تاب آوری: هدف این گروه تعریف فلسفه و چارچوب تعامل در اجتماع برای ایجاد تاب آوری است؛ ایجاد یک مجموعه راهبردی از اهداف مورد نظر برای افزایش تاب آوری که شامل ظرفیت سازی، افزایش ارتباطات، و پرورش همکاری متقابل می باشد و طرح ریزی اصول راهنما و ابزارهایی که جامعه را برای عملی سازی مفهوم انتزاعی تاب آوری توانمند می سازد.
هدف گروه های ایجاد تاب آوری اجتماعی باید تسهیل آمادگی و افزایش سرمایه اجتماعی در میان ذی نفعان جامعه باشد. اصل کلیدی این راهبرد این نکته است که افراد، سازمان ها و گروه ها سطوح مختلفی از منافع، منابع و نیازها و ظرفیت سازمانی را دارا می باشند. باید به خاطر داشت که یک راه حل واحد برای افزایش تاب آوری وجود ندارد و گروه های مسئول یک رویکرد چندوجهی و مشارکتی را از طریق تعامل فعال با سایر گروه ها، حمایت از ایده های محلی و ساختارهای موجود و تسهیل فرصت های مختلف اتخاذ می کنند که به افزایش ارتباط و آمادگی می انجامد.
اصول راهنمای کلی برای تاب آوری اجتماعی
راهبرد تاب آوری جامعه با قوانین اشاره شده در زیر به مورد اجرا گذاشته می شود:
– گوش دادن درست- منافع و نیازهای افراد را پیش از ارائه گزینه ها برای افزایش تاب آوری درک کرده و در نظر بگیرید.
– حمایت از راه حل های افراد محلی – جوامع ایده های نوآورانه ای را در رابطه با چالش های جدید ارائه می دهند.
– پرورش مالکیت و ایجاد مسئولیت- فعالیت های مرتبط با ایجاد تاب آوری را تسهیل کنید اما اقدامات و مسئولیت های ذینفعان (آحاد جامعه) را بالکل تغییر ندهید. افراد، سازمان ها و جوامع باید نسبت به آمادگی خودشان در شرایط اضطرار احساس مسئولیت کنند.
– پیگیری نتایج هدفمند – هر تعامل و اقدامی، هدفی مشخص و نتیجه ی قابل سنجشی را خواهد داشت. ارزش زمان و انرژی افرادی که در تلاش هستند تا شرایط بهتر و آمادگی بالاتر برای خود و جامعه شان فراهم آورند را در نظر بگیرید.
– تمرکز بر کاربر نهایی (افرادی که از راه حل ها و خدمات استفاده می کنند-م) – راه حل های آماده سازی به آسانی توسط جامعه پذیرفته و به کار گرفته می شوند.
– آگاهی یافتن با شواهد و مدارک – تیم ولینگتون از روش های خوب فعلی برای رشد جامعه و مدیریت شرایط اضطراری استفاده می کند و آن ها را به نحوی ترکیب می کنند تا کارکرد داشته باشند.
– داشتن نوآوری – متفاوت فکر کنید و از ایده های جدید برای افزایش تاب آوری استفاده نمایید خصوصا زمانی که ایده ها از لحاظ عقلانی به خوبی ثابت شده، برنامه ریزی شده و نیازهای جامعه را برطرف می نمایند.
– تعامل فعال – به دنبال رهبران جامعه و رسیدگی ها و فرصت ها باشید.
– فراگیری- داده ها را هنگام فرآیند تعامل از بخش متوسط اجتماع پیدا نموده و اطمینان حاصل کنید که افراد متاثر از نتایج، این فرصت را دارند تا در تصمیم گیری ها مشارکت نمایند.
– شفاف بودن- به صورت کارگزارهای صادق و امین، عمل کنید.
– فراهم کردن محیط مناسب- برای افرادی که دور هم جمع می شوند، محیطی خوشایند و دوستانه فراهم سازید.
– اخلاقی عمل کردن- به روشی عمل کنید که ارزش های جامعه را در بر داشته باشد.
گروه مدیریت شرایط اضطراری در منطقه ولینگتون نیوزیلند، تاب آوری اجتماعی را این گونه توصیف می کند:
– توانایی پیش بینی خطرات، کاهش تاثیرات حوادث، بازگشت سریع ، سازگاری، تحول و رشد در برابر تغییرات منفی.
اما خصوصیات و نتایج یک جامعه تاب آور:
– گروه ها با هم پیوند داده شده اند
– افراد و ساختارهای اجتماعی موجود با هم تعامل داشته و قدرتمند شده اند
– گروه ها، از کانال های شفاف ارتباط برخوردارند که در دسترسی به منابع به آن ها کمک می نماید
– جامعه از سطوح پشتیبانی موجود در طول حادثه، انتظارات واقعی و منطقی دارد
بخش های خصوصی و عمومی جهت واکنش به شرایط اورژانسی و بازگشت سریع به کار، آماده شده اند
– شوراهای محلی نقش خود را در مدیریت شرایط اضطراری می دانند
– گروه های مختلف در جامعه اثرات خطرات یک واقعه را کاهش می دهند
– و در نهایت مشارکت صادقانه و قدرتمند در کشور شکل می گیرد
ادامه دارد…
منبع:
Wellington Region Emergency Management Office © ۲۰۱۲
Community Resilience Strategy
